بت

وَقَالُوا لَا تَذَرُنَّ آلِهَتَکُمْ وَلَا تَذَرُنَّ وَدًّا وَلَا سُوَاعًا وَلَا یَغُوثَ وَیَعُوقَ وَنَسْرًا ۲۳

انسان امروز، دلخوش است به اینکه چون گذشتگان بت پرستی نمی کند، لات و عزی و هبل را نمی پرستد و در مقابل خدایان سنگی و بی جان سجده نمی آورد و از اینکه گاه و بیگاه در کلیسایی یا محراب مسجدی سر به آسمان بلند می کند و بر آستان خدایی مفروض سجده می آورد به خود می بالد .

یافتن پاسخی برای این سؤال که «آیا حقیقتا» امروزه رسم بت پرستی از میان رفته است یا آنها به طریقی دیگر امکان حیات یافته اند، سخت می نماید .

بی گمان اگر روزی از آن اعرابی جاهل بت پرست پرسیده می شد: آیا این چوب خدا و آفریننده توست؟ پاسخ آری نبود و او آن قطعه چوب را به حقیقت خالق خویش نمی شناخت، بلکه او در توجیه پرستش خود، بت ها را مظهر یک الهه درونی و مورد قبول عنوان می کرد . جهالت موجب بود تا او در انتخاب مصداق دچار اشتباه شود و تمامیت مفهوم «پرستش » را درک نکند و به جای روی آوردن به یک کل واحد به اجزای منتشر، محتاج و نیازمند روی بیاورد و به پرستش موجوداتی بپردازد که خود مخلوق بودند، مصداق بیرونی بودند و جسمیت داشتند .

انسان امروز نسبت به تمامی اعصار گذشته و نسبت به تمامی انسان های بت پرست قرون دور دست، بت پرست تر است و کفر امروز نسبت به همه اعصار گذشته پیچیده تر .

دقت در مفهوم «پرستش » در همه ادیان نشان می دهد که انسان دیروز می گفت: هوالغنی، هوالقدیر، هوالمتکبر، هوالبصیر، هوالسمیع، هوالغفور . . . اما انسان امروز فریاد برمی آورد که اناالغنی، اناالقدیر، اناالمتکبر، اناالبصیر، اناالسمیع و . . . همین باور است که از او یک فاشیست، یک استعمارگر، یک استثمارگر و یک امپریالیست تمام عیار می سازد . او دیگر نمی تواند رئوف و غفور باشد; زیرا این صفات با شیطان و شیطنت او سازگاری ندارد . به عبارت دیگر تولد این انسان جدید در رحمانیت نیست، تولد در شیطنت است و طغیانگری صفت بارز و مشخصه شیطان .

امروزه وقتی شما وارد هر یک از سرزمین های اسلامی می شوید از نشانه ها کمتر نشان می بینید چنان که وقتی به صحن فراخ مسجدالنبی پای می گذاری و پیرامون آن را می کاوی، هیچ نشانی از خانه ساده امام صادق (ع)، کوچه بنی هاشم، و حتی مسجدالنبی چنان که بود نمی بینی . در مقابل، صحن مفروش عظیم سنگی مسجدالنبی از کف اوج گرفته و خود را می نمایاند و بر جان و جسمت سنگینی می کند . به همان سان که جلوه و جلالش تو را مرعوب تکنیک و تکنولوژی مدرن می سازد و هیبت او را بر دلت چیره می نماید .

خانه فاطمه (ع)، کوچه بی هاشم و بقیع، بسان هزاران هزار نشانه دیگر که در سرزمین های اسلامی منتشر بود به تو می فهماند که تو در طریق این اسوه های حسنه ای . و تو را فرا می خوانند تا چونان آنان زندگی کنی، بندگی کنی، بالنده شوی و نورانی .

اما امروزه، صحن صدها مسجد و ابنیه مذهبی در سرزمین های اسلامی تنها مؤید تواند. مؤید عنان گسیختگی نفس تو و مؤید هزاران شهر و خانه و کوچه و خیابانی که ساخته ای در حالی که هیچ یک از نشانه های اسوه ها و نشانه های ممدوح و مطلوب را ندارند .

اتفاق عجیبی افتاده . بی آنکه بدانی و بخواهی تمامی اسوه ها و نشانه هایشان در خدمت مظاهر فرهنگ و تمدنی وارد آمده اند که تنها گوساله سامری را به یاد آدمی می آورد . نشانه ها ملاکند، ملاک را از تو و از ما گرفتند . نشانه ها فارق اند، فارق میان سره و ناسره اما، از میان ما رخت بربسته اند . 

 سلنا مری گومز (بهانگلیسی: Selena Marie Gomez) (زادهٔ ۲۲ ژوئیه ۱۹۹۲)بازیگر و خواننده و طراح مد اهلآمریکا است. او برای اولین بار در نقش جایانا در فیلم «بارنی و دوستان»ظاهر شد، زمانی که او تنها ۷ سال سن داشت. او بیشتر به خاطرِ بازی در نقش آلکس روسو در مجموعهٔ کمدی «جادوگران محله ویورلی» (۱۲-۲۰۰۷) از شبکهٔ دیزنی به شهرت رسیده است. اولین فعالیت او در فیلم سینمایی «بچه‌های جاسوس ۳: بازی باخته» بود.

سلنا گومز اولین آهنگ خود را با نام «هر چیز آن طور که به نظر می‌رسد، نیست» برای مجموعهٔ جادوگران محلۀ ویورلی منتشر کرد. وی بعد از جدایی از نیک جوناس تمرکزِ خود را بر حرفهٔ موسیقی قرار داد. او آهنگ «کرولا دِ ویل» را برای آلبوم «دیزنی مانیا ۶» که شامل بازخوانی‌هایی از ترانه‎های کلاسیک کمپانیِ دیزنیمی‌شد اجرا کرد. مدتی بعد وی آهنگِ «پرواز به قلب تو»را برای موسیقی متن انیمیشن «تینکر بل»خواند.

جاستین دِرو بیبر (به انگلیسی: Justin Drew Bieber) (زادهٔ ۱مارس ۱۹۹۴)؛ خواننده، ترانه‌سرا، آهنگساز، نوازنده، بازیگر و سرگرمیساز کاناداییاست.

او در سال ۲۰۰۷، با قرار دادن ویدئوهایی از خواندن خود در یوتوب، در بین کاربران آن وب‌گاه محبوب شد و در سال ۲۰۰۸ توسط اسکوتر براون، (کسی که بعداً مدیر برنامه‌هایش شد) به صنعت موسیقی وارد شد. او به طور رسمی خوانندگی را از سال ۲۰۰۹ و با انتشار آلبوم چندآهنگهٔ دنیای منشروع کرد. در سال ۲۰۱۰ اولین آلبوم استودیوییاش با نام دنیای من ۲ که ادامهٔ آلبوم چندآهنگهٔ قبلی‌اش با نام دنیای من بود، منتشر شد و در رتبهٔ ۱ جدول بیلبورد ۲۰۰ جای گرفت.

قابل ذکر است که جاستین در اواخر سال ۲۰۱۱ میلادی عکس مسیح را بر روی پای چپش خالکوبی کرد.

کاترین الیزابت «کیتی» هادسن (به انگلیسی: Katheryn Elizabeth "Katy" Hudson) (زادهٔ ۲۵ اکتبر ۱۹۸۴) که بیشتر با نام هنری‌اش کِیتی پری (به انگلیسی: Katy Perry) شناخته می‌شود؛ خواننده، ترانه‌سرا و بازیگر اهل آمریکا است. او در نوجوانی از موسیقی غیر مذهبی منع شده بود و با موسیقی گاسپل بزرگ شد. کیتی در سال اول دبیرستان حرفهٔ موسیقی را با نام کیتی هادسن و با انتشار آلبومی با همین نام در سال ۲۰۰۱ آغاز کرد. یک سال بعد به لس آنجلس مهاجرت کرد تا در زمینه موسیقی غیرمذهبی فعالیت کند. او مشترکاً با گروه ماتریکس آلبومی را ضبط کرد که در سال ۲۰۰۹ منتشر شد. او همچنین آلبومی با گلن بالارد ضبط کرد که به خاطر مسائل مربوط به قرارداد، هیچ‌گاه منتشر نشد.

برایان هیو وارنر (به انگلیسی: Brian Hugh Warner) (زادهٔ ۵ ژانویه ۱۹۶۹)^[۴] که بیشتر با نام مریلین منسون شناخته می‌شود، خواننده، ترانه‌سرا، موسیقی‌دان، آهنگساز، هنرپیشه، نقاش، نویسنده و روزنامه‌نگار موسیقی آمریکایی است. او با تصویر نامتعارف و شخصیت نمایشی‌اش به عنوان رهبر و خوانندهٔ گروه موسیقی‌ای با نام مریلین منسون شناخته شده است. این نام ترکیبی از نام‌های مریلین مونرو و چارلز منسون است^[۵]که در دو سر طیف محبوبیت و نفرت آمریکایی‌ها قرار دارند.

منسون خواننده ایست که در دهه ۹۰ با ظهور ناگهانی خودش روح تازه‌ای در کالبد در حال زوال موسیقی راک دمید و با صدای سازهایی که بیشتر به صدای ارواح شبیه بود سبک تازه‌ای را به دنیای موسیقی معرفی کردند و بعداً این سبک مورد تقلید گروه‌های زیادی قرار گرفت.

منبع اطلاعات اشخاص: ویکی پدیا